Een mengeling van ongeduld en angst. Blijdschap en frustratie. Anticipatie. Vreugde, misschien vooral. Een beetje verdriet en gemis, ook wel. Een ongekende energie die uit het diepste van mezelf opborrelt en maakt dat ik zonder oponthoud in het duister zou springen. Het is de weg die naar Spanje leidt. Over minder dan een maand zal ik eindelijk in een andere stad wakker worden, en heel misschien is het ook wel een beetje het begin van een andere tijd. Een nieuwe start, in een nieuwe stad, in een nieuw land.
De vrienden, de familie die ik hier achterlaat en voor 5 maanden niet zal zien (of iets minder, voor zij die me zullen komen opzoeken), ik zal ze missen. Shopping movements en/of gossip dagen en nachten met vriendinnen, filmavondjes, etenjes, vrijdagavonden in het Ukkelse Uilekot, zondagen op de scouts... 5 maanden afkicken! Maar in de plaats wordt mijn droom even werkelijkheid. De drang om even hier weg te zijn, om een ander land te gaan verkennen (een Spaans bij voorkeur ;) Ik ben toch een beetje een bofkont!), een andere cultuur te gaan opsnuiven... De drang om mijn horizon te verruimen. Et oui...
"Elle a qu'à s'envoler"
(Louise Attaque)
-& dat is precies wat ik zal doen met Ryanair, donderdag 27 januari rond 10u. En ik zal niet terug komen voor vrijdagavond 24 juni, 18u. Tussenin zal ik mijn valiesje laden met een boel nieuwe ervaringen, I promise. En met cds, kleren, boeken en wat nog, natuurlijk. Had u iets anders verwacht?
PS. Als de drang mij te groot wordt en ik ga schrijven in een vreemde taal -één oplossing: Google Vertalen. Werkt niet perfect, but you'll pretty much get the picture. Click here to translate! ;)
