De journalisten van De Morgen kunnen er wat van, schilderen met woorden. Ik hou niet zo van voetbal (behalve misschien een beetje van Barça en Real, maar dat ligt vooral aan mijn voorliefde voor all-things-spanish en respectievelijk ook wel een beetje aan Lionel Messi en Cristiano Ronaldo), maar als er over geschreven wordt zoals ze dat in De Morgen al eens doen, ben ook ik helemaal enthousiast. Dit wil ik bijgevolg niemand onthouden:
"Spaanse topper serveert opnieuw champagnevoetbal van Messi en co.: 5-0
Hemels Barça blikt Real in
Het was aangekondigd als de grootste show op aarde, en Barcelona heeft niet ontgoocheld. Eens te meer gaf het ons een kijkstuk om bij te watertanden, tot weerzin van José Mourinho die nauwelijks zijn dug-out durfde te verlaten.
Door Stephan Keygnaert in Spanje
BARCELONA
De Koninklijke incasseerde zowel in de cijfers als in het spel een zware vernedering. Voor Barcelona resteren na deze wedstrijd amper nog superlatieven.
Een briesje over het veld, een werveldwind erop. FC Barcelona bracht in het eerste halfuur het beste voetbal dat - zeer waarschijnlijk - ooit is geëtaleerd, niet eens te evenaren op PlayStation of in onze wildste wensdromen. José Mourinho haalde nochtans het recept boven waarmee hij zich in mei met Inter in ditzelfde Camp Nou kon kwalificeren voor de Champions Leaguefinale: het balbezit liet hij over aan de thuisploeg. Daarbij zetten drie mensen druk op de achterste lijn van Barcelona, eentje trok naar de zone van de defensieve middenvelder, mandekking op Xavi en Iniesta, en tot slot vier achterin.
Weergaloos, subliem
Enkele maanden geleden liep Barça met ogen open in de val, dit keer slaagde Mourinho niet in zijn opzet. Het is juist dat Madrid te weinig agressiviteit toonde, maar net zo goed was het positiespel, de passing en het vrijlopen zonder bal bij de thuisploeg weergaloos, subliem, prachtig, fantastisch. Bij Real waren enkele jongens ook al veel te veel onder de indruk waardoor zij snel balverlies leden en de opbouw van de Koninklijke beperkt bleef tot doelloze, lange ballen.
Na vijf minuten kwam Madrid een eerste keer goed weg, toen Messi een listig balletje tegen de binnenkant van de paal van Casillas borstelde. Real stond er bij en keek naar elf Catalaanse beren die hun broodjes smeerden. Niet veel later leverde de dominantie goals op. Een aanval over haast alle Barcelonapionnetjes belandde in de voeten van Iniesta en hij vond met de hulp van Marcelo de vrijstaande Xavi (1-0).
Al die tijd was José Mourinho nog niet opgeveerd - hij keek met lede ogen toe hoe zijn jongens van het kastje naar de muur werden gespeeld. Daar kwam rap de 2-0, dit keer werd Real op zijn rechterflank opgerold en tikte Pedro de laterale pass simpel achter de rug van Casillas. We zouden het gedetailleerd moeten nagaan, maar zou Mourinho ooit op zo een manier zijn terechtgewezen? Gelukkig was Casillas paraat of de kloof was nog voor de rust vernederend uitgediept. Het enige gevaar dat Real kon creëren was een trap van Di Maria op de vuisten van Valdez. Enkel in het derde kwartier konden de bezoekers even de schijn van balans in de match ophouden. Het vuur bij de withemden werd aangestoken door Cristiano Ronaldo, die Pep Guardiola langs de lijn een tik tegen de borst gaf toen die de bal treiterend bijhield. Kansen leverde die wake-upcall niet op.
Calvarietocht
De calvarietocht voor de Koninklijke ging na de rust gewoon voort, ondanks de inbreng van een derde defensieve middenvelder (Lass voor Özil). Cristiano was de enige die voor enig weerwerk kon bieden. Zijn ploegmaats konden evenwel geen twee juiste passes op rij verzorgen en Barcelona jongleerde met Real dat het een lieve lust was. De centrale verdedigers Pepe en Carvalho moeten zich in een flipperkast gewaand hebben. Langs alle hoeken en zijden kwamen Barça-jongens aangespurt. En een wit truitje dat trachtte druk te zetten, werd eenvoudig uitgespeeld.
Nog voor het uur diende Casillas zich opnieuw twee keer om te draaien, telkens dook David Villa moederziel alleen voor hem op, en net zo vaak rondde die succesvol af. In zijn dug-out zakte Mourinho helemaal weg in zijn verwarmde zetel, in het doel capteerden de tv-camera’s de tranen bij Iker Casillas. Mourinho kreeg een lesje in bescheidenheid van het uitgelaten Camp Nou, en Real een hogeschoolcursus voetbal.
Het is de pijnlijkste nederlaag voor de Koninklijke sinds mensenheugenis, nog erger dan de 2-6-vernedering in het eigen Bernabéustadion, twee seizoenen geleden.
Anderzijds, Real Madrid sluit zich gewoon aan bij de concurrentie overal ter wereld, alleman even onmachtig zodra Barcelona de joystick bovenhaalt, zoals Busquets en Iniesta halverwege de tweede helft demonstreerden met een opeenvolging van hakjes op de korte ruimte. Wonderen bestaan niet in het voetbal - of het moet FC Barcelona zijn - en natuurlijk kan José Mourinho in amper vier maanden niet neerzetten waar Guardiola nu al drie jaar aan werkt, maar dat de afstand nog zó groot zou zijn? Dat moet een desillusie zijn voor elke Madrileense supporter.
In de blessuretijd maakte de ingevallen Jeffren het handjevol en werd Sergio Ramos met rood van het veld gestuurd. Schaamrood."
Amen, zeg ik dan.
Amen, zeg ik dan.
[.: Se guardo in basso ho le vertigini, adesso ho paura :.]
