without all of my music, i am not complete.
feeling as if i'm constantly on the road, w/o the possibility to take it everywhere with me... is hard. naturally, the music i do not have with me, is the one i need the most. with no way of getting closeby it within a week still seems unbearable.

dit is maar een statement, een vaststellen. geen gezaag, geen waarheid.
ik bèn materialist when it comes to my cds.

[.: all the while i was dreaming of revelry :.]

Verleden

Find yourself a new frontier
Cause life is going, going gone
Fly yourself away from here 'til you're clear

[kings of leon]

Het zit in mij, maar de juiste woorden ontbreken me vaak. De juiste woorden zijn nog steeds die van anderen. Ontegensprekelijk is er het gevoel dat ik wil schrijven, maar hoe?

Een jaar geleden barste de bom. In een oogopslag donderde de grond van onder onze voeten. Ik was bang. Bang dat we elk een andere richting werden uitgeslingerd. Het grote zwarte gat gaapte voor elk van ons, maar er samen inspringen leek onmogelijk. Intussen kroop de tijd voorbij, en papa verhuisde. En kwam weer terug. Even leek het weer goed te gaan, of beter: het onuitgesprokene deed ons vervallen in een valse zekerheid. Natuurlijk ging het niet beter, maar opnieuw vervallen in de gewone routine van alledag schepte een rustgevend gevoel.
Met N. raakte het uit, en de grond onder mijn voeten viel zo mogelijk nog meer weg. Waar moest ik nu heen, wie kon mij helpen? In godsnaam... Een toekomst zonder hem voelde als een fout alternatief van wat had moeten zijn, maar hoelang tot dat over zou gaan?
Hoelang tot iedereen zijn evenwicht weer vond, hoelang tot iedereen weer grond onder zijn voeten had? We zijn allemaal onze kant op gegaan. We draaien vierkant, maar we draaien. Welk leven is er wèl perfect?

Zolang iedereen zijn verhaal blijft schrijven... Alles komt weer goed. Onkruid vergaat niet, en wij zeker niet.

[.: all the while i was dreaming of revelry :.]